Het vervolg op mijn vorige blog over het gesprek met mijn plastic chirurg. De laatste keer vullen was ook weer een dingetje..
In mijn vorige blog vertelde ik over mijn twijfels wat betreft de volume van mijn borsten. Ik zou dat nog even met mijn eigen plastisch chirurg bespreken. Dat heb ik gedaan en ze begreep mijn zorgen. Ik vertelde dat ik er heel ongelukkig zou worden als dit mijn volume voor altijd zou zijn. Gelukkig begreep en zag ze wat ik bedoelde. Ik kon nog wel wat meer volume hebben gezien mijn lichaamsbouw. Ze stelde me ook gerust dat de prothese heel anders eruit zal zien ten opzichte van de expanders. Eigenlijk wist ik dat ook wel, maar soms moet je dat even weer horen. De expanders zijn puur en alleen voor het oprekken van de spier. De mooiigheid komt echt met de wissel. Ik heb de borsten best ver uit elkaar staan nu. Dat komt omdat ze de spier niet losmaken van het borstbeen tijdens de eerste operatie. Ze willen dan zoveel mogelijk bloedvaten intact houden i.v.m. de huid die goed doorbloed moet blijven. Met de wissel dan kunnen ze spier losmaken van het borstbeen en kunnen de protheses dichter bij elkaar geplaats worden. Hierdoor komt de volume ook heel anders uit. Mijn expanders zitten behoorlijk naar buiten en de rechterkant zit ook hoger dan de linker kant. Dit maakt dat ik me echt een sumoworstelaar voel. Het heeft er allemaal mee te maken hoe de borstspier loopt, hoe het er met de expanders uit ziet. Ik hoef me dus geen zorgen te maken, het komt met de wissel van expanders naar de protheses allemaal goed. Het is gewoon lastig dat het bij iedereen anders is. Je weet dus niet wat je moet verwachten en ook niet hoe het er met protheses uit zal gaan zien straks. Ik hou me eraan vast dat ik mooi foobs (fake boobs) terug ga krijgen!🙏🏽
Dan de laatste keer vullen. Ik heb nu de laatste keer 75cc gevuld. Dat is 25cc dus over gevuld. Puur omdat ik meer volume kon hebben. Ik had meer kunnen over vullen maar vanwege de bestralingen moet ik de huid niet te veel oprekken. De huid wordt daar steeds ietsje dunner door en dan zijn de complicaties groter. Mocht het nodig zijn dan kan ik nog vullen na het bestralen, maar ik doe dat liever niet. Ik wil het liefst zo minmogelijk gedoe aan mijn borsten na het bestralen. De wissel is meer dan genoeg. Ze vertelde me ook dat als de huid heel stug en hard is na bestraling ze door middel van lipofilling een extra laagje rondom de protheses kan maken. Ze haalt dan vetweefsel bijvoorbeeld uit de buik, en spuit het dan bij de borsten weer terug. Ik ben blij met die oplossing om zo het natuurlijke gevoel het meest te evenaren als dat nodig is. Gezien mijn 2 zwangerschappen heb ik genoeg vetweefsel bij mijn buik, dus geen probleem😆.
Maar afgezien van de dunne huid voor het bestralen ben ik blij dat ik niet meer ben gaan over vullen, want het is behoorlijk gevoelig. Het vullen zelf niet, maar daarna. Het komt na ongeveer 5 tot 10 minuutjes opzetten. Ik voel het nog in me rug. De borstspier is natuurlijk strak, dus die drukt de expanders terug tegen de ribben, die weer tegen mijn longen drukken. Dus benauwdheid is ook een bijkomstigheid. De rugpijn voelt een beetje alsof er eten in je slokdarm blijft hangen. In de auto wist ik weer niet hoe is moest zitten. Het lekkerste was soms even met mijn hoofd tussen mijn knieën. Mijn theorie is dat door de zwaartekracht alles gaat "hangen", waardoor er meer ruimte komt rondom de borst. Dan kon ik beter diep doorademen en die druk in de rug was dan even weg. Ik zei tegen Remco dat het wel rug weeën leken maar dan boven in de rug in plaats van de onderrug. En weeën nemen af, dit blijft maar doorgaan.
Ook de nacht was groot drama. Ik heb heel erg slecht geslapen van de pijn. Rechts heb ik weinig last, maar links schieten steeds steken in. Ik kan het niet echt anders uitleggen. Ik heb op gegeven moment een warme kruik gemaakt voor de linkerborst in de hoop dat warmte de spier een beetje zou laten ontspannen. Het heeft wel iets gedaan voor mijn gevoel. Voor de rug heb ik de hele nacht op mijn warme elektrische deken gelegen. Maar door die steken kon ik niet lekker liggen. Alles verkrampt als ik zo'n steek krijg en ik hoef er niets voor te doen. Zelfs als ik helemaal ontspannen lag, kreeg ik nog telkens steken. Door die steken, pijn en druk werd ik even helemaal gek. Pijn is gewoon de meest vervelende emotie wat je tot het uiterste drijft. Je wilt niet meer, je wordt er gefrustreerd van en dat maakte dat ik echt even een potje moest huilen in bed. Niemand kan het van je overnemen, je kunt het niet even af doen of weg zetten zoals een beugel of een te strak korset. Je kunt er gewoon niet van weglopen, welke houdingen ik ook aannam. Gelukkig wordt je van huilen wel lekker moe en dat maakte dat ik wel een beetje kon dommelen en toch iets slaap heb kunnen pakken, maar al met al was het gewoon een rotnacht!
Gelukkig gaat het nu wat beter. Maar nog blijft het pijnlijk en vervelend. Even een paar dagen doorbijten en dan is ook deze fase weer afgerond. Op naar de bestralingen! 💪🏽
Reactie plaatsen
Reacties