De eerste weken gingen een beetje op en af, maar later ging het gelukkig snel beter. Het vullen van de expanders was prima, tot de laatste keren.
Mijn vorige blog schreef ik op 1 januari, toen ook precies die avond kreeg ik veel last van vocht. Nu kan ik wel verklaren waarom.. Oudejaarsdag en nieuwjaarsdag heb ik toch minder op mijn plekje op de bank gelegen en toen ik mijn blog schreef, heb ik met mijn BH open gezeten. Mijn arts zei dat het wel goed was, zodat de wonden een beetje konden drogen aan de lucht. Dit samen maakte dat ik het idee had ineens grote gevulde expanders te hebben. Toen ging het dus ook even niet zo lekker. Ik had er geen gerust gevoel bij en de avond voor de eerste vullen van de expanders was ik even bang dat ik de volgende dag voor niets naar Bilthoven zou rijden en dat ze zouden zeggen dat ik veel te veel vocht had om te gaan vullen.. stress stress stress!
Uiteindelijk bleek dat gelukkig niet zo te zijn. Ik kon gewoon vullen. 50cc kwam er per borst bij in en voor het vocht was dat ook wel goed, zo kreeg het nog meer tegendruk. Ook het vullen zelf vond ik best spannend.. Het voelt allemaal nog heel beurs aan. Het idee dat iemand daar aan moet gaan zitten, werd ik niet vrolijk van. Ook omdat het opnieuw weer beurs voelde door al het vocht. Het vullen viel gelukkig alles mee! Er zit geen gevoel meer in de huid, dus de naald voelde ik niet van. Ik voelde alleen een soort druk binnen in.. kan het moeilijk uitleggen. Ik denk dat het komt door de naald die op het metalen plaatje drukt onder het ventiel waar ze moeten vullen. Deze zit eronder als bescherming dat ze tijdens het vullen nooit met de naald weer door de expander heen gaan. Deze eerste keer vullen heb ik behoorlijk last van gehad. De druk die ik weer voelde, was te vergelijken met de eerste dagen na de operatie. Ik heb zelfs getwijfeld of ik er niet veel te grote expanders ik had zitten. Ik zei tegen Remco dat ik het gevoel dat er allemaal ronde latjes onder de expanders zaten.. Nu weet ik dat het mijn ribben waren. Ik voelde echt alles. Ik kon zelf mijn broek weer niet goed aantrekken als ik bijvoorbeeld naar het toilet was geweest. Mijn armen kon ik niet naar achteren krijgen om de broek of legging daar goed omhoog over de billen te krijgen. Door de eerste oprekking kreeg ik ook ineens pijnlijk borstbeen. Nu weet ik dat het komt omdat de spier daaraan vast zit, en dat gaat trekken. En nu ben ik ook nog wel een beetje een stresskip met dit soort dingen. Elke dingetje dat ik voel, mag ik graag een duidelijke reden voor hebben. Weten of het er wel of niet bij hoort..
De eerste weken waren dus vooral met ups en downs. Je bent erg onbeholpen. Zware deuren in het ziekenhuis krijg je niet open, boodschappen die je niet alleen kunt doen vanwege het tillen en je kunt niet bovenin de schappen vanwege je armen. En kleine dingen die ineens heel anders voelen. Als ik kippenvel kreeg, dan voelde ik dat heel intens. Normaal krijg je kippenvel en sta je er niet bij stil. Nu voelde ik het van te voren al aankomen en leken het intense tintelingen. Zo ook met koud drinken. Zodra ik een slok nam, was het net of het in het borst gedeelte uitvloeide. Heel gek. Mijn armen gebruikte ik ook heel anders. Ik was voorzichtig en strekt je armen niet zo even uit, tenminste ik niet. Daardoor merkte ik dat die aderen echt strak werden, die
hebben natuurlijk een enorme optater gehad van de chemokuren. Dan weet je hoe belangrijk bewegen is. Gelukkig merkte ik elke week vooruitgang. In het begin ben was ik zo stijf door het voorzichtig zijn, dat ik mezelf soms afvroeg of het wel weer goed kwam. Ik liep ook een beetje krom om de wond te ontzien. Als ik rechtop liep, dan gaf dat een trekkerig gevoel. Maar per week merk je echt vooruitgang. Je wordt steeds weer iets mobieler en bewegelijker.
Slapen was ook geen succes, zoals ik in mijn vorige verhaal ook al vertelde. Met het voedingskussen ging het beter. Ik heb niet zo lang die morfine genomen, want ik was veel te bang dat ik er verslaafd aan zou raken. En ik wou graag wat bewaren, handig om nog wat achter de hand te hebben. Als ik in bed lag en rustig wou ontspannen om in slaap te komen, kreeg ik een onrustig gevoel in mijn armen. Soort restless arms. Gelukkig was dat niet zo vaak, want ik kon er totaal niet door in slaap komen. Ik verwijt het aan de narcose, want mijn plastisch chirurg had er geen verklaring voor. Gelukkig ging na een tijdje alles beter.
De eerste afspraak na de operatie was voor mij de controle bij de oncologisch chirurg. Dat was een week na de operatie. Daar kreeg ik het goede nieuws met de uitslag van de patholoog en de laatste drain ging eruit. Twee waren er na 2 dagen al uit gehaald in het ziekenhuis, daar waar ik zo super emotioneel over was. In de eerste week heeft de huisarts er thuis nog eentje uitgehaald, ook daar heb ik gelukkig niets van gevoeld. Met de controle afspraak ging dus de laatste eruit en ook die heeft niets geen pijn gedaan. Gelukkig heb ik van geen enkele drain last gehad. Nog een week later was de eerste keer vullen en zo elke week een vulsessie. Bij de 2e keer vullen, ongeveer 3 weken na de operatie, zeiden ze dat ik weer mocht autorijden. Dat ging in onze golf nog redelijk goed, omdat het een automaat is. Maar het stuur bovenaan overpakken of doordraaien ging soms wel moeizaam. Het rijden in de caddy was nog gekker.. dan moest ik ook zelf schakelen, je merkt dan pas hoeveel je de borstspieren gebruikt. Bij deze afspraak heb ik ook een hele fijne tube creme meekregen om de littekens en tepels soepel te houden. Zodra de korstjes eraf waren mocht ik elke ochtend en avond de littekens hier mee masseren. Ik kan het echt aanraden want ze zijn echt soepel en kan ze amper voelen. Moet in de spiegel kijken waar ze zitten. Het heet Alhydran en het is goed voor brandwonden, littekens, eczeem, maar ook voor huid die bestraald word. Ik ga het blijven smeren en proberen, hopelijk kan ik zo een beetje mijn huid sparen tijdens de bestralingen.
Nu zit ik op het punt dat ik waarschijnlijk nog 1 keertje moet vullen. De expanders zijn tot 500cc gevuld en ik heb 550cx expanders. Er kan dus sowieso nog 50cc bij in, maar je kunt ook over vullen. Nu gaat daar absoluut mijn voorkeur niet naar uit, maar ik ben nog niet zo tevreden met de volume wat ik nu heb. Stiekem zit ik er dus erg aan te twijfelen om toch te gaan over vullen. Het liefst ook vandaag, zodat ik niet meer hoef na het bestralen. Dan wil ik graag klaar zijn met vullen. Nu heb ik 16 februari mijn CT-scan voor de bestralingen, dus ik heb nog een beetje speling. Vanmiddag is de 6e vulsessie, dus dan ga ik maar eens heel goed met mijn plastisch chirurg bespreken hoe en wat. Ik weet dat dit de tijdelijke expanders zijn en ik niet te kritisch moet zijn, maar ik moet er wel heel mijn leven nog tegenaan kijken, dan ben ik er wel graag tevreden mee. Ik weet ook dat het geen cosmetisch ingreep is geweest, dus ik kan niet alles kiezen qua mooiigheid, en het hoeft zeker niet perfect. Maar ik zou het wel fijn vinden dat er wat meer volume is, ik voel me nu nog een beetje plat.. Nu schijnt het ook te zijn dat mijn expanders niet helemaal op de plaats zijn blijven zitten de afgelopen weken. Ze kunnen schijnbaar verschuiven en ze zijn wat naar buiten verschoven en de rechter nog iets verder vanwege de verwijderde lymfeklieren? Ook is de rechter nog iets gedraaid? Dat zei de college plastisch chirurg in ieder geval. Vanmiddag heb ik mijn eigen weer, dus even horen wat zei te zeggen heeft.
Ik wil nog wel even laten zien hoe snel mijn haren groeien. Ik kan er nog niet niet mee om het te modeleren, maar ik ben al heel erg tevreden. Ik draag mijn pruik eigenlijk ook niet meer. Het zit niet prettig met de winterjas en elke pluk zit altijd hetzelfde. Ik ben wel toe een een nieuwe look denk ik😜. Zelf zie ik nu niet meer dat het zo hard groeit, maar nu ik de foto's zie, valt het wel weer goed te zien. De laatste foto van mijn vorige blog is de weer de eerste foto in deze blog!😍
Foto links is 01-01-2022, de middelste is 09-01-2022 en rechtse foto is 09-02-2022.
Reactie plaatsen
Reacties
Hallo Melanie, ik lees je blog altijd en herken er zo veel in. Ik heb nu ook sinds 4 maanden expanders, vooral het kippenvel gevoel. Dat is precies goed beschreven. Ook opvliegers voel ik opkomen vanuit de expanders :-) je beschrijf het proces waar we doorgaan heel goed. Wens je heel veel gezondheid toe, en ik blijf je volgen
Vriendelijke groet Anja Wemmenhove