Mijn operatie verslag. Alles rondom de operatie ga ik proberen zo gedetailleerd mogelijk te vertellen, zodat iemand die er vlak voor staat, een beeld krijgt. Zelf vond ik dat weer lastig, dat ik niet wist wat me precies te wachten stond.
Alles rondom de operatie ga ik proberen zo gedetailleerd mogelijk te vertellen, zodat iemand die er vlak voor staat, een beeld krijgt. Zelf vond ik dat weer lastig, dat ik niet wist wat me precies te wachten stond.
Ik was in mijn gedachten niet zo bezig met de operatie. De laatste week ervoor had ik nog erg veel dingen voor mezelf op de planning. Ik wou nog graag wat kleine klusjes gedaan hebben, etentje van mijn zusje en zwager die 12,5 jaar samen waren, Jax zijn verjaardag, kerstborrel, boodschappen doen, en de maandag voor de operatie zelf in de salon werken. Dat was een drukke dag, vanwege de kerstdagen. Tot ze de woensdag ervoor belden van het Alexander Monro Ziekenhuis en ik maandags moest komen voor het schildwachtklier onderzoek, of poortwachtersklier onderzoek, iedereen noemt het anders. Toen schoot ik in de stress, want hoe moest ik mijn klanten van maandag toch inplannen tussen alles wat ik nog wou.. Vanaf toen kwam de operatie pas echt dichtbij.
Ik had een beetje het gevoel dat de maandag voor de operatie mijn laatste dag zou zijn. Daarna zou ik in de lappenmand liggen. Maar alles is er gelukkig goed om gegaan. Het schildwachtklier onderzoek viel reuze mee. Ik wist niet wat ik moest verwachten, maar dit was voor mij een eitje. Hier op de foto zie je hoe het apparaat eruit ziet. Ik moest mijn bovenkleding uit doen en kreeg een soort operatie schortje wat ik achterstevoren aan moest doen. Daarna mocht ik komen liggen en hebben ze eerst de radioactieve vloeistof ingespoten. Dat gebeurd rondom de tumor. Dan komt de camera boven je en kun je op het scherm meekijken. Je ziet dan ook echt de vloeistof een beetje woekeren. Dan gaan ze wat sessies doen waarbij je stil moet liggen en borst vast moet houden in de hoop dat de eerste klier opheldert. Soms gebeurd dat snel maar bij 80% moet de vloeistof eerst een uurtje inwerken. Bij mij was er eerst niets te zien naar de eerste sessies. Toen moest ik mijn borst masseren en met alle geluk kwam er een kliertje in beeld. De sessies moesten overnieuw en ik was klaar. Anders hadden we een uur moeten wachten en kon ik later terug komen. Gelukkig hoorde ik bij de 20% en was het snel gevonden. Zodra ze de klier goed in beeld hebben, komen ze met een soort stift om het puntje via het beeldscherm op te zoeken en een stipje te zetten. Door dat stipje weten ze waar ze met het apparaatje moeten zoeken en door het afgeven van straling maakt het apparaat geluid, hoe harder het geluid hoe dichterbij ze bij de klier zitten. Wanneer ze op de klier zitten hoor je 1 constant geluid en gaat ze een kring aftekenen, zodat de chirurg hem kan vinden met de operatie.
De dinsdag er na volgde de operatie. Ik moest me 07.15 uur melden, dus 05.30 uur zaten we in de auto. Ik kreeg een korte intake en mocht mijn operatie jasje aan doen. Nog even knuffelen en afscheid nemen Remco en toen mocht ik meelopen naar de kamer waar ik werd voorbereid voor de operatie. Ik mocht daar op een bed gaan liggen. Ze gaven me een infuus en kwamen mijn borsten aftekenen. Ik was wel super emotioneel dat half uurtje daar alleen voor de operatie. Er kwam zoveel spanning naar boven, de tranen liepen over mijn wangen. om 08.17 ben ik naar de operatiekamer gereden. Daar mocht ik zelf op de operatie tafel gaan liggen. Dat voelde lekker warm aan. Ze hebben nog gevraagd of ik nog wat wou zeggen, toen zei dat ze goed op me moesten passen. Daarna was ik zo vertrokken. Om 13.40 kreeg Remco telefoon dat ik weer aan het wakker worden was. Ik kan mij vaag herinneren dat ik ze heb horen bellen met Remco. Ik ben gelukkig rustig wakker geworden en niet misselijk. Ik heb daar nog een lekker ijsje gegeten en nadat ik wakker genoeg was ben ik opgehaald en naar mijn kamer Jeanne gereden. Hier hebben de kamers geen nummer, maar namen. Allemaal namen van sterke vrouwen.
De eerste dagen zijn goed verlopen. De pijn is me meegevallen. Maar nu is het borstgedeelte extra verdoofd de eerste uren na de operatie, zodat je minder pijn ervaart. Wel voel je bepaalde druk en soort benauwdheid. Je bent gewoon heel beurs rondom het bovenste gedeelte van je romp. Je bovenarmen kan en mag je niet gebruiken en je kunt alleen maar op je rug liggen. Langzaam vind je later wel een weg hoe je je zelf verleggen kunt maar de eerste dagen moest Remco mij rechtop zetten door zijn hand op mijn schouderbladen te leggen. Je kunt jezelf niet omhoog duwen en een hand onder je oksels/armen of aan de arm trekken mag ook niet. Ik vond het heel fijn als Remco mij dan even rechtop zette en dan iets verder door duwt. Met je borst naar je bovenbenen zeg maar. Dan worden de spieren wat opgerekt nadat je lang in dezelfde houding hebt gezeten, heerlijk!! De ochtend na de operatie ging de katheter eruit en mocht ik me even opfrissen en tandenpoetsen bij de wastafel in badkamer. Verder lig je de hele dag te liggen. Je hebt de eerste dagen 4 drains voor het afvoeren van al het vocht. Echt super onhandig. Ze komen een aantal keer controleren hoeveel ze gelopen hebben. Wanneer er minder dan 30ml in 24 uur bij in gekomen is, mogen ze eruit. Gelukkig kon dat de 2e dag na de operatie, de dag dat we naar huis mochten. Die ochtend heb ik eerst kunnen douchen met hulp van de verpleeging. Ik vond dat wel fijn om eerst even met hun hulp te ervaren. Na het douchen kreeg ik de BH aan. Dat was even gevoelig omdat het ineens alles bij elkaar drukt. Pas daarna heb ik ook mijn eerst morfine tabletje gehad.
Maar misschien heb ik die ook wel ingenomen omdat ik zo zenuwachtig was voor het uithalen van 2 drains. Want het was zo ver, aan beide kanten mocht er eentje uit. Heel fijn natuurlijk maar ik vond het verschrikkelijk. Ik heb moeten huilen van spanning dat ze dit gingen doen. Terwijl het maar 2 seconde is, dan is de slang eruit. Maar toch, het idee. Gelukkig viel dat echt reuze mee. Geen enkele drain eruit halen heeft pijn gedaan. Gleed er allemaal super soepel uit. Eentje heeft de huisarts er thuis uitgehaald. Daar was in 24 uur nog 15ml bijgekomen. Toch voor de zekerheid nog 24uur gewacht, maar toen ook weer 15ml. De laatste drain is eruit gehaald met de eerste controle precies een week nadat we naar huis mochten. De reis in de auto ging ook heel goed trouwens. Kwam misschien ook door het morfine tabletje maar heb er geen problemen mee gehad. Zelfs nog lekker een stukje gedommeld in de auto. Wij zijn iets over 12uur weggereden naar huis.
Eenmaal thuis hebben we een lekker plekje op de bank gecreëerd. Je knapt dan snel op. Het is even je weg zoeken met die drains. Vooral als je gaat slapen. In het ziekenhuis staan ze naast je bed, maar thuis moest ik er eentje mee in bed nemen. Het viel allemaal mee. Wel merk je dat je 's nachts minder lekker slaapt. Je kunt alleen maar op je rug liggen, dus als je een keertje wakker wordt kun je niet even draaien of op een ander zij gaan liggen en weer in slaap vallen. Mijn zusje kwam met de tip om voor het slapen gaan de langwerkende morfine in te nemen en als ik wakker werd ook. Zo kwam ik de nachten en dagen echt goed door. De morfine voor overdag had ik er heel snel weer af, want ik had weinig pijn. Die van de nacht heb ik 2 keer niet genomen en ik lag een nacht echt bijna 4uur wakker. Ik had geen pijn, maar kon niet lekker liggen. Die neem ik nu dus nog wel in, maar verder gebruik ik helemaal geen medicatie meer. Ook geen paracetamol of ibuprofen. Daar ben ik een dag na de controle mee gestopt. Ik vergat de medicatie ook al vaak, omdat ik bijna geen pijn had. Het ging thuis dus echt wel heel goed. Ik denk dat het wel geholpen heeft dat ik echt veel gelegen heb op de bank. Echt rustig aan gedaan. Remco is 4 weken thuis om mij en kids te verzorgen, want 6 weken mag ik niet tillen. Niet meer dan 2 kilo. En daar zit je al heel snel aan. Denk maar eens aan een natte spijkerbroek uit de wasmachine van je man, die is al best zwaar. Ook mag je niet je armen helemaal omhoog houden, dus iets boven uit de koelkast lukt niet. Een vol pak of volle fles drinken mag je niet tillen. De eerste dagen kreeg in de stoel bijna niet onder de tafel vandaan geschoven. Veel kleine dingen die mogen en kunnen niet.
Na verloop van tijd dan vind je overal je weg wel in. Het verloopt ook bij iedereen anders natuurlijk. Een paar dingen wil ik wel meegeven, daar heeft iedereen denk ik wat aan. Voor thuis is een voedingskussen heel makkelijk in bed of op de bank. Dan kun je soms iets schuin tegen het kussen aan liggen. Dan lig je niet helemaal op je rug maar ook niet helemaal op je zij, iets daar tussenin. Heel erg prettig. Ook ging ik slapen met de telefoon op mijn buik, zodat ik er bij kon als ik niet kon slapen. Dat deed ik in het ziekenhuis ook. Aan een lang laadsnoer van 2 meter, want in het ziekenhuis en thuis op de bank had ik geen stopcontact dichtbij. In het ziekhuis zorgde ik er ook voor dat het belletje en de afstandsbediening van het bed over mijn buik lagen. Zo kon ik er altijd bij, je kunt namelijk niet ergens heen rekken met je armen. Ik had ook heart pillows voor onder de armen. Die heb ik gekregen van mijn nichtje. Ik heb er veel aan gehad. Ik draag wat broeken alleen leggings, dan zit ik niet met knopen of een rits en kan ik mezelf redden op het toilet. Alleen naar het toilet lukte ook pas eenmaal thuis. Wat bovenkleding betreft zijn het alleen maar lekkere ruime truien.
En toen de controle en uitslag van de patholoog. Dat was ook wel even heel spannend. Ze kwam meteen met de uitslag. Er waren 4 okselklieren uitgehaald, die waren allemaal schoon. Ook de snijranden waren allemaal schoon. Toen vertelde ze dat de tumor nog 7mm was. Van 23 mm voor de kuren naar 15mm na de laatste kuur, tot 7mm zes weken na de kuren. Ze was daar heel erg over te spreken. Het heeft dus geholpen om de maximale zes weken aan te houden van kuur tot operatie, in plaats van vier weken. De kuren hebben echt nog wel doorgewerkt! Dit was allemaal alleen maar goed nieuws. Omdat het niet helemaal weg is, moet ik nog wel bestralen en chemotabletten. Maar dat de snijranden en okselklieren schoon zijn, ben ik al intens blij mee. Dat zou betekenen dat de kankercellen niet zijn gaan zwerven en alleen maar op die plek hebben gezeten. Met beter nieuws had ik het nieuwe jaar niet kunnen beginnen!! Ik kan dus zeggen dat ik (borst)kanker vrij ben! Wel zagen ze in het weefsel van de linker borst een voorstadium van borstkanker. Dit was 2mm. Dat ze het überhaupt gevonden hebben zegt wel hoe goed ze daar zijn!
Omdat dit een voorstadium was, hoefde ik me er geen zorgen over te maken. Helemaal niet nu alles weg is. Ik heb dus absoluut de goede keuze gemaakt om mijn beide borsten te laten weghalen in 1 operatie!🙏 Volgens mij is deze blog nu echt wel lang genoeg. Ik hoop dat jullie het wel leuk vonden om te lezen. Ik ben blij dat ik het zo uitgebreid heb kunnen vertellen, zo kan ik het voor mezelf ook nog weer terughalen al is het terug ga lezen. Als er iemand vragen heeft, dan stel ze gerust! Ik beantwoord ze graag!
Reactie plaatsen
Reacties